Instalacja kanalizacyjna to zamknięty układ rur, którymi przepływa zużyta woda bytowa w kierunku od poszczególnych punktów zrzutu do instalacji zewnętrznej (kanalizacja miejska, zbiornik bezodpływowy, przydomowe oczyszczalnie ekologiczne).
Instalacje te wykonane są z plastikowych rur z polichlorku winylu lub polipropylenu (materiałów odpornych na działanie chemikaliów, różnice temperatur (o małym współczynniku rozszerzalności cieplnej) o różnej średnicy, łączonych na wcisk. Szczelność takiego układu (pracującego w warunkach bezciśnieniowych) zapewniają gumowe uszczelki znajdujące się w kielichowo zakończonej części rury.
Ponieważ w instalacjach tych przepływ odbywa się na zasadzie grawitacji, bardzo ważne jest zachowanie odpowiednich spadków od przyborów sanitarnych w kierunku pionów. Przyjmuje się, że dla rur o średnicy do 110 mm spadek minimalny wynosi 2%, a maksymalny 15%. Nie zachowanie odpowiednich spadków minimalnych będzie skutkowało odkładaniem się zanieczyszczeń stałych i powstawaniem zatorów.
W trakcie wykonywania instalacji kanalizacyjnej należy pamiętać o doborze właściwych średnic rur dla określonych przyborów sanitarnych:
- 50 mm dla umywalek, zlewów, wanien, brodzików, bidetów, pisuarów
- 70 mm dla zespołów wyżej wymienionych urządzeń
- 100 mm dla misek ustępowych
Średnica rury kanalizacyjnej nie może być mniejsza od średnicy wylotu przyboru sanitarnego.
Przystępując do montażu instalacji kanalizacyjnej należy pamiętać aby:
- liczba używanych kolan i trójników była jak najmniejsza
- unikać (w miarę możliwości) kolan i trójników 90 st (jedno kolano 90 st zastępujemy dwoma kolanami 45 st)
Pozwoli to na zmniejszenie oporów przepływu oraz ułatwi ewentualne czyszczenie instalacji.
Bardzo ważny jest też sposób łączenia ze sobą poszczególnych rur i kształtek – podczas ich wciskania należy zostawić w kielichu około 5-10 mm luzu co umożliwi kompensację wydłużania rur pod wpływem wyższej temperatury wody ściekowej.
